Uit de praktijk; Petra en haar perikelen

Petra en haar perikelen

Petra, een alleenstaande moeder van 3 pubers, komt bij me op het spreekuur. Elk kwartaal houd ik bij een lokale organisatie met 60 medewerkers een inloopspreekuur. Medewerkers kunnen via e-mail een afspraak met mij inplannen. Dit gebeurt zonder medeweten van de leidinggevende.

Petra slaapt de laatste tijd slecht en maakt zich grote zorgen. Ze merkt dat ze kortaf is tegen haar kinderen en dat er thuis steeds meer ruzie is. De laatste tijd begint haar oudste zoon steeds vaker tegen haar in te gaan en zij heeft hem vorige week zelfs een klap verkocht. Ze herkent zichzelf niet meer. Het is haar allemaal teveel. Vorige week heeft ze zich voor de tweede keer ziek gemeld, omdat ze de hele wereld voelde drukken op haar schouders. Maar nu is ze doodsbang dat dit gevolgen heeft voor haar tijdelijke contract. Na twee tijdelijke contracten moet ze óf eruit óf ze krijgt een vaste aanstelling. Ze is kostwinner en voelt zich gevangen in de situatie. Voor haar gevoel kan ze geen kant op. Nu is haar gevraagd of ze een congres wil bijwonen, volgende maand in Ierland. Dat betekent voor haar drie dagen de kinderen alleen laten. Normaal zou dat geen punt zijn maar nu is het lastig……..en ze denkt dat ze niet kan weigeren.

Je kunt je voorstellen dat je als werkgever niet zit te wachten op privéproblemen, dat je er zelfs misschien geen interesse in hebt of dat je niet vindt dat je daar een rol in hebt. Allemaal waar. Maar waar de oorzaak ook ligt, privé of op het werk, de werkgever heeft er wel last van! Je kunt je indenken dat Petra zich slechter concentreert op haar werk nu ze door zorgen geplaagd wordt.  En dan ligt fouten maken op de loer, of het kortaf zijn tegen collega’s, deadlines van projecten overschrijden, klanten afsnauwen………..

Op het spreekuur hebben we gekeken welke zaken er nu liggen. We zijn samen tot de conclusie gekomen dat het verstandig is om een plan te maken voor de nabije toekomst. Ze gaat een gesprek aan met haar leidinggevende om te kijken of ze zekerheid kan krijgen over haar aanstelling. Ze neemt contact op met haar zus om te vragen of zij wil komen logeren in de dagen dat Petra in Ierland is. Ze gaat via de huisarts een verwijzing regelen voor haar zoon die onhandelbaar is geworden na een traumatische ervaring. En zo hebben we een plan gemaakt dat tot leidraad kan dienen om de boel weer op de rit te krijgen. We hebben afgesproken dat ze over drie weken nog een keertje telefonisch contact met me opneemt om te kijken of ze misschien nog meer bijstand nodig heeft.

3 weken later:

Petra heeft de boel geregeld en zit in een opgaande spiraal. Ze is rustiger en slaapt weer beter. Ze gaat naar het congres en ziet vol vertrouwen het beoordelingsgesprek tegemoet na een goed gesprek met haar leidinggevende.

Dus een kleine investering van de werkgever met grote positieve gevolgen, zowel  voor de organisatie als voor de werknemer.