Uit de praktijk: Peter, lang uit de running

De vrouw van Peter is langdurig ziek geweest en uiteindelijk, vorig jaar augustus, gestorven. Peter heeft in de tijd dat zijn vrouw ziek was regelmatig zorgverlof opgenomen. Hij wilde er zoveel mogelijk zijn voor zijn vrouw. De werkgever gaf hem alle steun en ruimte die hij nodig had. Peter was een gewaardeerde salesmanager die zijn sporen in het verleden ruim verdient had. Na het overlijden van Christien kon Peter de draad weer goed oppakken. Peter is in de ogen van bijna iedereen een sympathieke man en velen bewonderden hem om de manier waarop hij de hele ziekteperiode en ook het sterven van Christien een plek leek te hebben gegeven. Peter ging weer aan de slag en het leek allemaal goed te gaan, tot het moment dat hij die uitslag kreeg; een enorme uitbraak van psoriasis. Vuurrode huid, blaren en dikke korsten op zijn huid. Hij werd via de huisarts doorverwezen naar een dermatoloog en die gaf hem medicatie. Peter moest zich ziek melden omdat hij teveel pijn had en ook omdat hij er niet meer smakelijk voor de klanten uitzag. De bedrijfsarts die het hele verhaal aanhoorde raadde Peter aan om naast de fysieke onderzoeken en behandelingen ook een coach in te schakelen om hem te helpen deze nieuwe tegenslag te overwinnen.

Bij de intake bleek al snel dat Peter altijd heel flink en doortastend was en dat er geen ruimte was voor rouw en emoties. De kinderen waren goed terecht gekomen, hij was altijd succesvol geweest in zijn carrière en hij had een leuk huis en vrienden waarmee hij leuke dingen deed. Dus wat was er nu mis? Hij was zich er niet bewust van dat hij eigenlijk nooit ruimte gaf aan negatieve emoties. Waarom zou hij ook? Hij kon altijd alles goed relativeren en beredeneren. Hij maakte altijd verstandige keuzes en liet zich nooit leiden door gevoelens of emoties. Gewoon een verstandige man.

Maar nu brak hij letterlijk, of zoals hij het noemde: ‘Ik zak door het ijs’. Deze nieuwe tegenslag, dat zijn lichaam hem niet meer ten dienste stond, maar dat hij moest rusten en doodmoe was, was voor hem een vreemde en onwelkome ervaring. Peter begreep dat hij nu pas op de plaats moest maken en dat er, om te genezen, geen andere weg was dan die via de weg van de verwerking. Verwerking van de ziekteperiode met Christien, maar ook verwerking van haar overlijden. We zijn een traject ingegaan waarbij de emoties soms hoog opliepen. Maar na een periode van 8 weken stabiliseerde Peter en nu is hij uit het enorme dal aan het klimmen. Zijn huid is ook rustiger en met de medicatie die hij krijgt kan hij zichzelf ook weer aan klanten presenteren.

Zijn werkgever heeft oog voor de problemen van Peter, maar zegt ook dat hij er veel last van heeft. Immers, hij heeft een werknemer die al bijna 4 jaar niet optimaal functioneert in zijn functie. Ze gaan samen een plan maken hoe Peter weer structureel inzetbaar kan worden. Peter is veranderd en zijn oude functie past niet meer bij deze fase van zijn leven.

De werkgever van Peter is een “kleine” werkgever waarbij het niet optimaal functioneren van Peter zo langzamerhand bijna niet meer te betalen is. Hoe menselijk hij ook wil zijn, hij staat ook met zijn rug tegen de muur. Een moeilijke situatie voor beide partijen.

Uiteindelijk hebben de werkgever en Peter een afspraak gemaakt die inhoudt dat ze beiden gaan kijken of er bij een andere werkgever een passende functie voor Peter is. Een gezamenlijk inspanning waar zowel Peter als de werkgever zich goed bij voelen.