Dingen van Bernadette أشياء برناديت

Tja, daar sta je van je kijken hè! En het klopt ook nog! Wij, mijn man en ik, hebben deze zomer een zomercursus Arabisch gevolgd aan de Radboud Universiteit. 14 dagen lang elke dag 2 uur les en een pak huiswerk mee om je de rest van de dag mee te vermaken. We hebben heel veel geleerd; we kunnen het nu een beetje lezen, schrijven en minimaal spreken. Maar het is leuk om iets van de taal te begrijpen. Bij de eerste les vroeg onze juf, mevr. Omari wat onze motivatie was. We vertelden dat we misschien eens een keer richting Irak of Iran wilde gaan. Zij hielp ons meteen uit de droom, want de mensen daar spreken geen Arabisch maar Farsi. Oeps, foutje.

Maar zij was niet de enige die vroeg wat onze motivatie was. Veel vrienden en familieleden vroegen dat. Eigenlijk hadden we daar geen antwoord op. Ik reed deze zomer langs zo’n reclamebord waarop de cursus aangeboden werd. Het leek me gewoon leuk. Geen verdere motivatie.

Misschien was het een onderliggende behoefte om weer eens iets te leren wat helemaal nieuw was. Of misschien zocht ik een reden om mijn grijze hersencellen weer eens flink op te schudden.  Of is het handig in het kader van onze Interculturele Coaching om iets van de taal te weten. Maar dat zijn allemaal redenen achteraf. In feite ben ik op zoek naar een soort rechtvaardiging van onze actie. Dat is eigenlijk wel raar… Aan wie zou ik eigenlijk verantwoording af moeten leggen? Als ik eerlijk ben was het gewoon een impuls, iets nieuws, iets anders. Eigenlijk geen reden te bedenken. Maar ik werd er wel blij van en ik weet weer iets meer.

Wist je dat ze 28 letters hebben in hun alfabet? Wist je dat de puntjes onder of boven de tekens het verschil maken? Wist je dat de klanken helemaal diep uit je strot komen? Wist je dat ze van rechts naar links schrijven? Kijk, dat hebben we allemaal geleerd. Je hebt er niets aan, maar wel leuk!

Fijne dag!                                                                                          وقد لطيفة اليوم